فوتبال خط مقدم: ما سعی می کنیم همان مبارزه ای را نشان دهیم که سربازان اوکراینی برای ما می جنگند.
قبل از اعلام خبر، اگر کسب و کار دارید پیشنهاد میکنیم روی کلمه تبلیغات کسب و کار کلیک کنید تا بتوانید باعث دیده شدن کسب و کارتان بشوید،
فوتبال خط مقدم: ما سعی می کنیم همان مبارزه ای را نشان دهیم که سربازان اوکراینی برای ما می جنگند.
سلتیک پارک در گلاسکو یکی از طرفدارانهترین زمینهای فوتبال در اروپا است – شما نمیخواهید در انتهای این جمعیت قرار بگیرید. اما هواداران سلتیک دنیا را می شناسند و سپتامبر گذشته متفاوت بود: هواداران خانگی در نزدیکی استادیوم صف کشیدند تا از مربی تیم میهمان در هنگام ورود به یک شب بزرگ در لیگ قهرمانان استقبال کنند و تشویق کنند. در آن: شاختار دونتسک، قهرمان اوکراین که از زمانی که جداییطلبان و نیروهای مسلح روسیه شهرشان را در سال 2014 اشغال کردند، 9 سال بود که در خانه بازی نکرده بود.
جمعیت اتوبوس را تشویق کردند و – به طرز تلخی – در میان سه رنگهای ایرلندی هواداران میزبان پرچمهای آبی و زرد، پرچمهای اوکراین، توسط گروهی از کودکان – پناهندگان جنگی که سرزمینشان را ویران می کند، دست تکان می دهند و اکنون در گلاسکو مستقر شده اند.
در میان آنها دو خواهر از شمال شرقی اوکراین به نام های بوهدانا و نونا بودند که روستای بالاکلیا در اوایل جنگ کنونی توسط نیروهای روسی تسخیر شد. جاده آنها به اینجا سخت بوده است، اما آن شب لبخندهایشان درخشان بود: “من این پسرها را دوست دارم،” نونا گفت: “من نمی دانم که آیا دوباره خانه ام را خواهم دید یا نه – اما وقتی شاختار بازی می کند، همه ما مثل آنجا هستیم. با هم.
در زمان جنگ، شاختار به یک پرچمدار فراتر از تاریخ درخشان این تیم تبدیل شده است و در هر جایی که بازی می کند، بلکه برای کشوری که به آن آمده است، در زمین بازی نیز مهارت دارد. نمایندگی – علت شریف و جنگ عادلانه آن. شاختار اکنون باشگاه اوکراین است و باشگاه پناهندگان، حتی در سرزمین خود.
و اکنون هواداران آنها نیز پناهنده هستند، هر دو در لیگ برتر اوکراین، که با سرکشی ادامه مییابد. یا پراکنده در سراسر دیاسپورا، برای تماشای رقابت شاختار در اوج فوتبال اروپا.
بازی های لیگ داخلی اکنون به دلایل امنیتی در استادیوم های خالی برگزار می شود. از زمانی که روسها دونتسک را به همراه بیشتر دونباس و کریمه اشغال کردند، این باشگاه در لویو، خارکف و در حال حاضر در ورزشگاه رقیب سرسخت خود، دیناموکیف مستقر است.
خانه شاختار در رقابتهای اروپایی ورشو است، جایی که هفته گذشته در یک شب سرد در ورزشگاه لژیا در دیدار رفت حذفی لیگ اروپا به مصاف رن رفت. شاختار 2-1 پیروز شد، گل زودهنگام کریسکیف و سپس بوندارنکو از روی نقطه پنالتی در نیمه دوم. هواداران آنها در اطراف سه طرف زمین، نام تیم را می خواندند اما پرچم ملی را به اهتزاز در می آوردند و شعار می دادند: “Uk-ra-ina!” در حجم قبل از بازی، ایگور یوویچویچ، سرمربی کروات شاختار به من گفت: “این ترکیبی از احساسات است و من باید آنها را در تاکتیک ها و برنامه استراتژیک خود قرار دهم.” همانطور که پیروزی ایجاد شد، کار می کند. یوویچویچ میگوید: «بدون ترس، شما نمیتوانید شجاعت داشته باشید.»
در هتل تیم (که اتفاقاً همسایه سفارت روسیه در لهستان است)، برادران کالیمبت نیکیتا 8 ساله و آلیا 11 ساله با مادربزرگ خود اولگا در لابی می نشینند. این خانواده اهل پوپاسنا، در نزدیکی لوهانسک تحت اشغال روسیه است. اولگا توضیح میدهد که پسران امروز لبخندهای شیکی میزنند، اما یتیم هستند: والدین آنها در بهار گذشته کشته شدند، زیرا نیروهای روسی شهرشان را به «جایی که دیگر وجود ندارد» کاهش دادند. سه بازمانده به دنیپروپتروفسک تحت کنترل دولت گریختند، از آنجا که هفته گذشته توسط بنیاد خیریه شاختار – اجتماعی – به عنوان مهمان افتخاری به ورشو آورده شدند. بسیاری از آنها قبل از آنها آمدند و بسیاری دیگر نیز در پی خواهند آمد. اولگا میگوید: «این یعنی همه چیز، شادترین روزهای آنها برای مدت طولانی.»
مدیر بنیاد، اینا خمیزووا، ترتیبی میدهد که خانواده در کنار زمین تماشا کنند. ، در حالی که تیم شب قبل از بازی رن، در یک استادیوم خالی، زیر نورافکن تمرین می کند. خمیزووا می گوید: «چند روزی اینجا هستند، اما من انتظار دارم که بمانند. به خصوص اگر باخموت به دست روس ها افتاد [صحنه جنگ وحشیانه فعلی، 20 مایلی غرب پوپاسنا]. در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی، یوویچویچ با لبخندی نام بچه ها را بررسی کرد: “ما برای آن دو پسری که امروز ملاقات کردیم، سخت بازی خواهیم کرد.”
یوویچویچ پیشرانه موفقیت قابل توجه شاختار، بازی کردن فوتبال در این سطح در طول یک جنگ هیولایی است. او در زاگرب متولد شد و در جریان جنگ استقلال کرواسی در سال 1991، قبل از نقل مکان به اوکراین برای بازی و مدیریت برای کارپاتی لویو، سپس شاختار، به باشگاه رئال مادرید پیوست.
من با گزارش جنگ استقلال کرواسی علیه صربستان مورد حمایت روسیه در سال 1991، از یوویچویچ پرسیدم که آیا اهمیتی دارد که کشورش دچار چنین چیزی شده است. 30 سال پیش. “بله حتما. به همین دلیل است که می توانم بگویم: شما مقاومت بیشتری می کنید، تا آخر می جنگید. و این احساس در حوزه های دیگر مانند ورزش کمک می کند. کرواسی در برخی از ورزشها قهرمان بود، اما پس از جنگ، از لحاظ ذهنی قوی بود که رنج کشیده است، رنج میبرد و اعتقاد به پیروزی داشت. ” data-spacefinder-role=”inline” data-spacefinder-type=”model.dotcomrendering.pageElements.ImageBlockElement” class=” dcr-173mewl”>
وی ادامه داد: این کار آسانی نیست. چون در همان زمان که به سیاست و بمب فکر می کنیم، باید برای مسابقات لیگ قهرمانان اروپا آماده شوم. سه روز پیش [در کیف]، تمرین را تمام نکردیم زیرا آژیر زنگ زد و باید در پناهگاه هتل بمانیم. این واقعیت در این لحظه است. آنها قهرمان هستند، بازیکنان فوتبال قهرمان هستند، واقعاً – آنها ما را به کل کشور افتخار می کنند.
اکنون، در گفتگوی قبل از بازی این هفته، یوویچویچ فکر می کند: “در بارسلونا، در سکوها می گوید: “Més que un club” – بیشتر از یک باشگاه. ما هم همین هستیم – صد برابر بیشتر. نمیدانم آیا هیچ باشگاه دیگری میتوانست از آنچه ما داریم رنج ببرد و جان سالم به در ببرد. در آکادمی چیزی برای آموزش آنچه ما انجام میدهیم وجود ندارد، هیچ چیز نمیتوان از کتابها یاد گرفت.
او شرایطی را که در آن بازیکنان و حریفانش برای این رویاروییهای بزرگ آماده میشوند مقایسه میکند. . قبل از آخرین بازی شاختار در اینجا، مقابل لایپزیگ در لیگ قهرمانان اروپا، «چند روز قبل یک بازی انجام دادیم که به دلیل آژیرهای حمله هوایی، بین شروع بازی و سوت پایان، چهار ساعت و نیم به طول انجامید. برای رفتن به پناهگاه مجبور شدیم بازی را قطع کنیم. این فقط فوتبال نیست.”
شاختار با نتیجه 4-0 به آلمانی ها باخت، با این حال اعلامیه های PA از قبل به زبان لهستانی تاکید داشتند: “پیروزی برای سربازان شما! افتخار برای اوکراین! این یک شب سرد و مه آلود بود که در آن هواداران، پناهندگان اوکراینی از سراسر جهان، برای طرف محکوم خود شعار می دادند. من سه نفر از بچههای کیف را ملاقات کردم، یکی با عصا، که در طول جنگ مجروح شد – هواداران دینامو، «اما فقط برای امشب، ما برای شاختار، برای اوکراین هستیم. Ssh! بدون عکس لطفا!»
دونتسک یک مرکز صنعتی با سابقه قوی در زمینه استخراج زغال سنگ و آهن است. شاختار به معنای معدنچی است. این شهر توسط یک مرد ولزی به نام جان جیمز هیوز تأسیس شد که توسط امپراتوری روسیه در سال 1870 برای تأسیس یک کارخانه فلزکاری مأمور شد. این شهر در ابتدا به نام او بود: یوزوفکا. او یک بیمارستان، مدارس، حمام خانه و اتاق های چای اهدا کرد. در سال 1924، به استالینو تغییر نام داد، سپس، سرانجام در سال 1961 به دونتسک تغییر نام داد.
این باشگاه فوتبال در سال 1936 تأسیس شد و در پایان فصل 14-2013، شاختار همه چیز برای جشن گرفتن در سال 2009، آنها آخرین جام یوفا را بالای سر بردند، قبل از اینکه به لیگ اروپا تغییر نام دهند. در سال 2012، اوکراین میزبان مسابقات موفق یوفا یورو 2012 (با لهستان) بود. دنباس آرنای پیشرفته شاختار که در سال 2009 تکمیل شد، یک مکان معتبر بود. در بهار 2014، شاختار پنجمین قهرمانی پیاپی خود در اوکراین را کسب کرد.
سپس جداییطلبان طرفدار روسیه شهر را به تصرف خود درآوردند و مهاجم به آن سوی مرز حمله کرد. این استادیوم در میان ساختمانهای بسیاری بود که در اثر بمباران آسیب دیده بود.
تاراس استپاننکو، کاپیتان و مجری شاختار، به خوبی «آن روز را به یاد میآورد: 25 مه 2014. سربازان عجیب و غریب با کلاهها و بدون نشان. بر فراز خیابان ها آن روز اولین سالگرد ازدواج من بود – اما همسرم ترسیده بود و ما با پسرم به زاپوریژژیا رفتیم. البته این غم همیشگی وجود دارد – من خانه ام را از دست دادم و نه سال است که خانه ام را ندیده ام. این یک وزنه روی شانه های من است – اما باید با آن کنار بیایم و با آن کنار بیایم.»
استپاننکو، یک مسیحی معتقد، با خلع سلاح صداقت در مورد نحوه راهنمایی او به بازیکنان جوان. از زمان شروع این جنگ، ما یک تیم کاملاً متفاوت هستیم. من باید بعد از از دست دادن تقریباً همه بازیکنان خارجی تیم [مهاجم لاسینا ترائوره از بورکینافاسو و مدافع برزیلی لوکاس تیلور]، رهبر اوکراینیهای اغلب جوان باشم. آنها هم سن برادران کوچکتر من هستند. و ما در اینجا مثل یک خانواده هستیم – در شرایط مشابه: همسر و پسرم در اسپانیا هستند، همه اقوام من در اوکراین هستند.”
یوویچویچ تأیید می کند: «ما همه پناهنده هستیم، همسرم در زاگرب است، من آپارتمان ندارم و هتل خانه نیست». بعداً، خانواده او در هتل ورشو به او ملحق می شوند.
یکی از هواداران ثابت شاختار در “خانه” در ورشو، پولینا میننکو است – مدیر وظیفه در هتل نوبو در لهستان. سرمایه – که داستان و اشتیاق آن گویای ماهیت چیزی است که شاختار دونتسک یعنی. میننکو در سه سالگی از شهر نزدیک سلیدوف به دونتسک نقل مکان کرد. ما دقیقاً در کنار ورزشگاه دونباس زندگی میکردیم و من بازیکنان را در خیابان میشناختم که دست تکان میدادند و میگفتند «سلام». بالای شهر با تفنگ هایشان هواپیماهای جنگنده در ارتفاع پایین پرواز می کنند – وحشتناک. او با مادرش «با لباسهای تابستانی در جعبهای به اندازه کابین» به کیف گریخت. میننکو انگلیسی را در لیورپول آموخت – “من عادت داشتم “دونتسک” را در شن های کنار دریا می نوشتم” – قبل از اقامت در ورشو. درست قبل از کریسمس، پدربزرگش که علیرغم بمباران و جنگ بی امان از ترک سلیدوو امتناع کرده بود، تسلیم شد و خانواده او را در مرز لهستان ملاقات کردند. میننکو می گوید: «ما همه چیز را از دست دادیم، و شاید هرگز نتوانیم برگردیم. اما وقتی شاختار را تماشا میکنیم، انگار همه به آنجا برگشتهایم، دوباره با هم در خانه. -type=”model.dotcomrendering.pageElements.RichLinkBlockElement” class=” dcr-11ra563″>
شاختار با افتخار، تیمی از شرق و عمدتاً روسی زبان است و هویت آن در تبعید باقی می ماند. مانند Minenko در ورشو، مدیر بازاریابی باشگاه، یوری سویریدوف، از لوهانسک، در هتل اپرا در کیف در مورد اینکه چگونه پناهندگان دونتسک بلافاصله در اینجا و در غرب کشور به عنوان پناهندگان داخلی در سال 2014 مورد استقبال قرار نگرفتند، صحبت می کند.
اما جنگ کنونی همه چیز را تغییر می دهد: استپاننکو می گوید: «این جنگ به همه ما آموخت که اوکراینی بودن چیست. من هرگز کشورم را اینقدر منسجم ندیدهام، هرگز اوکراین را اینطور نشناختهام. و این احساسات در هر بازی وجود دارد، بیرون از زمین. ما برای پیروزی، برای باشگاه و رنگها بازی میکنیم، اما اکنون برای همه در کشورمان نیز بازی میکنیم.”
استپاننکو در کنار ایلیا و نیکیتا کراسیمبت، با پیراهنهای تیم نارنجی جدیدشان عکس میگیرد. و زمانی را به یاد می آورد که «از یک خانه یتیم در مالاگا بازدید کرد، زمانی که ما در آنجا اردوی تیمی داشتیم. آنچه آن کودکان دیده اند غیرقابل تصور است و ما می خواهیم الهام بخش آنها باشیم. فقط بیایید آن کودکان را خوشحال کنیم و در حین بازی از زندگی آنها لذت ببریم. ما بازی می کنیم تا لبخند بزنند.”
اگر به دنبال محصول یا خدماتی هستید پیشنهاد میکنیم روی کسب و کار کلیک کنید تا وارد بخش کسب و کار های ایران بشوید و به راحتی بتوانید با کسب و کار ها ارتباط بگیرید.
https://www.theguardian.com/football/2023/feb/18/frontline-football-we-try-to-show-the-same-fight-as-the-ukrainian-soldiers-fighting-for-us